Koe melken en president bezoeken

Zo, na een paar dagen vertraging te hebben gehad ben ik gisteren toch in 'the pearl of Africa', Uganda aangekomen.
Afegelopen woensdag zou ik eigenlijk mn laatste dag in Gisenyi hebben, maar toen ik 's avonds met de Mzungu club naar een bar ging wisten ze me toch over te halen om een paar dagen langer te blijven. Er kwamen namelijk wat mooie activiteiten aan zoals bierfabriek bezoeken, koe melken en de president zien. Ik vond t allemaal niet heel erg nodig, maar toen Andy en Ben mij vroegen hoe vaak ik nou een koe kon melken antwoorde ik dat ik uit NL kom en dat zo vaak kan doen. Toen zij vroegen hoe vaak ik een koe gemolken heb hadden ze me overtuigd. Als ik een echte Nederlander wil zijn, vind ik het wel mooi om dat in Rwanda te leren door een koe te melken; ik bleef dus een paar dagen langer.
Donderdag zijn we naar de bierfabriek geweest wat weer een interessante ervaring was. Bij aankomst moesten we een brief schrijven voordat we een rondleiding konden krijgen. We hebben dus maar ff terplekke een briefje geschreven dat we graag een rondleiding willen :S Tijdens de rondleiding zaten we met een groep franstalige Canadezen, waardoor de tour voor ons niet zo heel boeiend was(alles werd in het Frans verteld, en mijn Frans is ook weer niet zo goed). Gelukkig was het eind van de tour wel boeiend, alle biertjes uitproberen en dan nog een paar uur blijven hangen om te darten terwijl de coordinatie niet helemaal geweldig meer is :)
De dagen dat we in Gisenyi waren hoorden we dat president Paul Kagame(de leider van de RPF rebellen die een eind aan de genocide heeft weten te maken) naar Gisenyi kwam. Het vervelende is dat informatie in Afrika krijgen niet zo makkelijk is als in Nederland, we hebben dus dagen moeten uitzoeken waar en wanneer het was. Uiteindelijk bleek dat vrijdag te zijn en waren we vastberaden om hem te zien. 's ochtends zagen we al overal busjes en trucs rondreiden die mensen die kant opbrachten en aangezien wij toch wel de leukste sfeer te pakken wilden krijgen, besloten we om een truck te pakken. De truck zat propvol met RPF aanhangers en die hadden natuurlijk de grootste lol toen er 3 mzungu's in sprongen. Tijdens de trip naar de plek waar Kagame zou komen was het alleen maar zingen, herrie maken en juichen; geweldige ervaring.
Bij aankomst waren we verbaasd over hoeveel mensen er stonden; wij gokten op rond de 7000. En dat alleen maar voor een speech van ongeveer een kwartier! Na uren wachten hebben wij dus eindelijk de president gezien, waar we geen fuck van verstonden, maar de ervaring was weer geweldig :)
Terug in Gisenyi hadden we nog 1 programmapunt: een koe melken. In Rwanda is yoghurt drinken behoorlijk populair en Andy doet hier flink goed aan mee. Op onze vaste yoghurt drink plek vonden we dat 300 franc ipv 200 op andere plekken te duur was, dus gingen we de discussie aan. Volgens de verkoper, Bona, was dit omdat het elke dag vers van zijn koeien werd gehaald, en het goede koeien waren. Maar 1 manier om daar achter te komen, en dat is te gaan kijken. We zijn dus uiteindelijk naar zijn boerderij geweest om zijn koeien te bekijken en 1tje te melken; hoop gedoe voor 5 minuten melken, maar alweer; een leuke ervaring.
Op de terugweg moesten we lopen, maar gelukkig kwamen we weer een truck tegen waar we mee mochten liften. En op het moment dat ik mijn RPF vlag uit mn zak haalde en 'tora Kagame' begon te zingen, maakte ik alle mensen in Gisenyi weer helemaal blij; wat is t toch makkelijk daar :)
's avonds waren we uitgenodigd om bij Bona te komen eten, wat zeer gezellig was. Ik was er alleen met Ben, die wel wat Swahili spreekt en ik spreek matig Frans. Bona en zijn familie spreken uiteraard Kinyarwanda, redelijk Frans en redelijk Swahili. Met een hoop moeite hebben we er toch een hele gezellige avond van kunnen maken en heerlijke koeienmaag gegeten ;)

Zaterdag was het maar tijd om richting Uganda te vertrekken, en ook dit was weer een mooie ervaring(damn, wat heb ik toch eigenlijk een hoop mooie ervaringen :P)
Na wat verschillende bussen gepakt te hebben, kwam ik bij de grens aan. Vanaf de grens naar Kisoro moest ik een boda boda(motor-taxi) pakken door een ongelooflijk uitgestorven gebied. Iets wat ik zeer typisch vond van een grensgebied. Aangekomen in Kisoro bleek dat er geen dala dala's naar Kabale gingen en er alleen 's avonds een bus ging. Gelukkig hebben ze in Uganda daar een geweldige oplossing voor: shared-taxi's. Aangezien er op veel routes geen echt openbaar vervoer is, worden er shared-taxi's gebruikt. Dit is een taxi, maar dan passen er 8 mensen in! Toen ik er 1 pakte had ik het gelijk naar mn zin, verbazing over hoe de bestuurder uberhaubt kan rijden met 3 mensen naast hem en 4 mensen achterin gepropt, en natuurlijk weer een nieuwe ervaring. Na een half uur besloot ik dat ik t toch eigenlijk helemaal niet zo relax vond, aangezien mijn been toch eg geen gevoel meer had. Maar ach, je moet er toch wat voor over hebben om je bestemming te bereiken.
Aangekomen in Kabale ben ik maar gelijk op zoek gegaan naar een bus voor Fort Portal. Kabale zelf is namelijk niet zo heel spannend, en het was eigenlijk alleen maar bedoel om ff tussendoor te stoppen. Probleem is, vandaag gingen er geen bussen aangezien t zondag is, ik zit dus een btje vast in t niet al te boeiende stadje. Ik moet tot vanacht 2 uur wachten tot ik weg kan, maar in de tussentijd kan ik me vast wel vermaken. Gelukkig zijn de mensen hier, zoals in elk oost-afrikaans land tot nu toe, weer superaardig. Net al bij mn hostel door een paar mensen uitgenodigd om potje te poolen, dus volgens mij kan ik me wel vermaken tot die tijd.
Uiteraard heb ik ook weer een nieuw nummer in Uganda: +256 758 256 310. Maar natuurlijk, ook hier werkt t weer niet super. Ik heb al een paar mensen geprobeerd te smsen, maar niet iedereen krijgt mn smsjes; ik vergeet jullie heus niet hoor :P

Nou, dat was em weer. Ik ga eens ff kijken of er wat leuks te beleven is in Kabale en dan vanacht naar Fort Portal, ben ik weer terug op jullie noordelijk halfrond.

Kwa Heri!!!