zwaaien naar Congo

Aangezien ik ff wat formaliteiten met de ambassades in Rwanda en Uganda moet regelen, is dit ook weer een goed moment om gelijk ff te bloggen. Zoals waarschijnlijk wel bekend was zijn er vorige week 2 bommen in Kampala ontploft en zijn er ook het afgelopen jaar enkele aanslagen in Kigali geweest. Buitenlandse zaken van NL vraagt dus alle toeristen zich te registeren, dus dat doe ik dan maar.

Vanochtend ben ik vertrokken uit Kigali en ben ik in Kamembe aangekomen. Dit is een klein stadje vlakbij de grens van Congo en naast Lake Kivu. Eigenlijk was ik niet van plan om hiernaartoe te gaan, maar aangezien ik al zo verliefd was geworden op Rwanda, besloot ik maar een extra bestemming hier toe te voegen, zodat ik wat langer in dit land ben. Na mijn reis vandaag heb ik hier ook absoluut geen spijt van. T was eg een prachtige trip vandaag door de 1000en heuvels met een oneindig uitzicht van kleine boerderijtjes en een hoop andere agrarische uitzichten. Ook hierbij raad ik aan om maar wat foto's van rwanda te googlen, want het is niet te beschrijven. En dan nog zal het niet zo'n ervaring zijn als dat je er doorheen rijdt. Ook kwamen we door Nyungwe Forest wat een nogal duistere sfeer met zich meebrengt. Direct na het binnengaan van het park was het wat mistiger, onbevolkt en vooral eindeloos met de heuvels en bossen zo ver t oog reikt.
Na dus een geweldige trip te hebben gehad kwam ik aan in mn guesthouse waar ik direct een paar jongens uit Congo ontmoette. Na een biertje met ze gedronken te hebben werd ik alweer uitgenodigd op de bruiloft van 1 van hun, dus als ik wil heb ik in september een feestje in Congo ;) Na even gezellig geouwehoert te hebben, moesten zij weer terug naar de grens voordat die ging sluiten; ze gaan namelijk dagelijks even op en neer naar Rwanda om een biertje te drinken, ik zou willen dat ik dat kon ;)

Inmiddels heb ik Kigali dus verlaten, en hoe mooi de stad ook was, t was tijd om weer door te gaan. Ik had alles wel zo'n btje gezien en mn benen gingen inmiddels ook wel kapot aan die 1000en heuvels.
Toch heb ik eg een paar lekkere dagen gehad; donderdag heb ik ff een ochtendtripje naar Ntarama en Nyamata gemaakt. Dit zijn 2 dorpjes vlak bij elkaar waar 16 jaar geleden nogal wat gruwelijkheden hebben plaatsgevonden. In Ntarama heb ik een kerk bezocht waar 5000 mensen naartoe gevlucht waren, maar toch zijn omgebracht. Daarna is er vrij weinig aan veranderd; de schedels en botten liggen allemaal opgestapeld, de kleding hangt aan de muren, de granaatgaten zitten nog in de muren en er zit zelfs nog bloed aan de muur. Ik werd er behoorlijk naar van om daar doorheen te lopen en ik was eigenlijk blij dat mn gids een btje haastig was. Nadat ik hier ben geweest vond ik het wel genoeg voor alle genocide bezoeken en ga ik vanaf nu het land vanuit een positieve kijk bezoeken. Deze dagtrip was trouwens ook weer een leuke ervaring buiten de kerk om; in de daladala heb ik een hele leuke kerel ontmoet die verbaasd was dat ik met t OV reisde. T schijnt dat de meeste toeristen hier alleen maar via georganiseerde tripjes vanuit t hotel naar plekken toegaan, veel mensen vinden Rwanda toch iets te onveilig. Ook blijkt dat Nederland hier in Rwanda om 2 dingen erg beroemd is: ze drinken veel NL melk en uiteraard de verloren finale vorige week(ik probeer het te vergeten, maar iedereen begint erover als ze erachter komen dat ik NL ben). Maar terug naar t vervoer; toen ik weg wou gaan van de kerk bedacht ik me dat het misschien handiger was om mijn 'moto-taxi' te laten wachten, aangezien het wel een behoorlijk stukje terug lopen is. Gelukkig hebben de dorpelingen er al een business op gevonden: fiets-taxi. Achterop de fiets terug naar de weg gefietst worden, tis net Nederland :P Op de terugweg stonden er meerdere politieblokkades, en waarom weet ik niet, maar bij 1 moest iedereen de daladala uit, 1 voor 1 ID laten zien, 10 meter verder lopen en daarna weer verder met de daladala.
Ook in Kigali valt me na een paar dagen toch wel op dat er behoorlijk veel aandacht aan de veiligheid wordt besteed. Vanaf een uurtje of 6 worden er overal in de stad zwaarbewapende soldaten en agenten losgelaten en krijg je toch een btje het gevoel dat je in een oorlogsgebied zit. Desondanks heb ik me tot nu toe in Afrika nog nooit ergens veiliger gevoeld dan in Kigali.

Zo, dat waren weer ff wat ervaringen, ik heb er nog 10tallen, maar anders heb ik nix meer te vertellen als ik terug ben :P

Laterz!!!