Ontmoeting met mijn tweelingbroertjes

Na een nachtje doorhalen vanwege de bizar lange busrit ben ik afgelopen maandag dan eindelijk aangekomen in Fort Portal. Een stadje dat eigenlijk nog minder te bieden heeft dan Kabale, maar gelukkig zit er in de omgeving wel genoeg moois. Ik was blij dat de stad niet zo veel aan was, zodat ik me toch niet helemaal schuldig hoefde te voelen dat ik te moe was om eg te genieten van de plek.
Op dinsdagochtend vertrok ik naar het gebied van de crater lakes, dichtbij Kibale Forest. Eg een supermooi gebied waar ik de hele dag in rond gelopen heb en uiteindelijk de 'top of the world' heb bereikt. Een punt in dat gebied dat zo hoog is dat je over een aantal van de meren uit kan kijken en een groot gedeelte van het Kibale Forest kan zien. Na helemaal kapot te zijn van al dat lopen, kon ik me gaan verheugen op de volgende dag: ik had last minute geregeld dat ik mee kon gaan naar Kibale Forest om chimps op te zoeken. 's Ochtendsvroeg ben ik op de boda boda gesprongen en het tropische regenwoud ingereden om met een groep Nederlanders, die ongeveer alle safariparken in Uganda en Tanzania bezoeken, de chimps op te zoeken. Nadat we uit de auto stapten zagen we al gelijk in de verte 1tje lopen en hoorden we de chimps al een ongelooflijke herrie maken. Na wat verder het woud ingetrokken te zijn, kwamen we uiteindelijk overal chimps tegen. WAT ZIJN DIE BEESTEN GAAF ZEG! misschien vind ik ze wel zo leuk omdat ik er wel een btje op lijk(zo, nu zijn alle grappen gemaakt, voordat anderen ze maken). T was eg een ongelooflijk gave ervaring, ze lopen vlak langs je, hangen een btje rond, slapen in beschamende posities zonder enig schaamtegevoel en drummen op holle boomstammen. Ik kon mn geluk niet op :)
Na bijna 4 uur rondgelopen te hebben, was t klaar en zat de chimp tijd er op. Alle andere mensen waren met hun eigen safaricompany, dus hadden eigen vervoer. Ik daarentegen was afhankelijk van openbaar vervoer in het midden van de bush. Er was mij verteld dat er wel wat boda boda's of dala dala's langs zouden komen, dus ik besloot terug naar mijn guesthouse te lopen en op het moment dat er iets langs zou komen ik er in zou springen. 'Helaas' kwam er nix langs. Dat betekende dat ik nog eens 3 uur moest lopen. In het begin was ik hier wel van aan het genieten, helemaal alleen in een prachtig regenwoud lopen, maar na een tijdje bedacht ik me dat t toch wel erg ver was. Gelukkig kwam ik op de weg terug wat chimps en bavianen tegen, dus besloot ik maar dat ik eigenlijk wel heel blij was dat er geen openbaar vervoer was :)

Dus, weer een geweldige ervaring rijker, heb weer eg geluk gehad volgens mij.

Vandaag ben ik van Fort Portal naar Jinja(de 'bron' van de Nijl, waar ik vandaag al overheen gereden ben) gereisd en ben ik eindelijk, sinds 2 weken in de bush en the middle of nowhere, weer in een stad. De rural areas hebben zeker hele gave dingen, maar na een tijdje alle armoede, kinderen met opgezwollen buikjes, mentaal-niet-helemaal-oke-mensen die aan hun lot overgelaten te worden, is het best fijn om dat even in iets minder grote mate te zien.
Ook hou ik toch eg wat meer van de wat drukkere plekken en ben ik eg blij dat ik weer in een stad ben.

Nu ga ik maar een koud Nile River biertje drinken, hun slogan is: you've earned it! En daar ben ik t mee eens, heb een houten kont van al dat gebus, dus een koud biertje gaat er wel weer in.

Kwa Heri!!!