Eerste week in Mambo

Nou, daar ben ik dan eindelijk! Donderdagavond ben ik aangekomen in MamboViewPoint, de lodge die bovenaan Mambo ligt waar vanuit ik dus mijn onderzoek ga doen. Het is echt ongelooflijk mooi hier en aangezien het op 1900 meter hoogte ligt heb ik vanuit mijn tent een geweldig uitzicht over Tanzania, vanwaar ik af en toe ook een glimp van de Kilimanjaro kan opvangen! Een tent dus… Op dit moment is de kamer waar mensen voor een langere tijd verblijven bezet, dus de komende tijd slaap ik in een tent waar het ’s nachts echt ongelooflijk koud kan zijn. Gelukkig is ‘t overdag weer zo heet dat je bijna verbrand hier.
Ook de rust hier is echt een ongelooflijk verschil met Arusha, waar ik toch ook zeker even aan moet wennen. Het dorpje telt maar 5000 inwoners en bestaat voornamelijk uit kleihuisjes, een cliché Afrikaans ruraal dorpje dus. Af en toe zitten er hier op MamboViewPoint wel wat toeristen, dus dat doorbreekt de stilte zo op de berg rand wel een beetje. Maar aangezien het hoogseizoen sinds gisteren voorbij is, zit ik op dit moment alleen met de het Nederlandse stel die de lodge beheren en een Engelse en een Nederlandse vrijwilliger die allebei een projectje doen. Aangezien deze mensen mijn doelgroep niet zijn, ben ik begonnen met wat tactieken te verzinnen om wat meer met de dorpsbewoners in contact te komen. Gisteren heb ik mijn debuut gemaakt bij het lokale voetbal’clubje’. Het spelen op het veld hier is wel een enorme uitdaging. Het is een nogal bergachtig gebied hier en de zijkanten van het veld liggen 5 meter hoger dan de as van het veld! Ook nadat de eerste (net nieuw gekochte bal) die naar mij gespeeld werd de afgrond in vloog voelde ik mij al behoorlijk schuldig. Het inkomen van de gemiddelde dorpsbewoner ligt hier niet hoger dan 1 dollar, dus zo’n bal is een flinke investering. Gelukkig kwam er al snel een groep kids met de bal omhoog lopen. Verder ga ik hier een beetje mee met de medewerkers van de lodge om wat eten bij de markt te halen en probeer ik vaak even bij het lokale koffiehuisje te zitten. Een erg gezellig gebruik daar, 1 persoon besteld een thermoskan met koffie en krijgt 7 kleine koffiekopjes om te verdelen onder de andere mensen die daar zitten.
Met mijn visum heb ik wel een behoorlijk probleem. Het is behoorlijk duur en bureaucratisch een ramp om een onderzoeksvisum te krijgen en daarom heb ik een gewoon toeristenvisum. Helaas blijkt dat ik hier nogal mee op moet passen. Gisteren sprak ik 2 Nederlanders die hier een project hebben en die vertelden over een Duitser die een verkeerd visum had en direct het land uit is gezet zonder de kans te hebben nog zijn spullen het zijn hotelkamer te halen. Ook mijn key informant uit het dorp vertelde mij dat ik behoorlijk voorzichtig moet zijn. Ik mag mensen niet vertellen over mijn onderzoek en moet mij voordoen als iemand die gewoon geïnteresseerd is in wat hier gebeurt. Daarnaast mag ik geen notities maken of een lijst met vragen bij me hebben en moet ik mijn memorecorder onder mijn kleding dragen. Een zeer lastige, naar mijn mening onethische situatie dus.

Verder heb ik voor mijn vertrek uit Arusha echt nog een geweldige tijd gehad. Ik ben daar echt behoorlijk druk geweest om met iedereen even goed te socializen en ik heb ook een hoop ideeen gekregen voor mooie onderzoeken daar. Als ik in mijn stamkroeg, Rifti, zat kwam de antropoloog gelijk in mij naar boven en begon ik alles goed te observeren wat er daar gebeurde. Ik denk dat Rifti de beste plek in heel Tanzania moet zijn om participant observation (een typische antropologische onderzoeksmethode) uit te voeren. Uiteraard is dit natuurlijk omdat ik de mensen daar al een tijdje ken en zij daarom veel opener naar mij toe zijn. Maar deze plek representeert prachtige Tanzaniaanse gebruiken: De opkomst van oppositie, het enorme alcoholistische karakter van het land, het eigen rechtssysteem. En dan het mooiste van allen, de groep met wie ik daar altijd zit zijn eigenlijk wel de belangrijkste klanten van Rifti. Dat weten zij ook en daarom zijn zij een tijdje geleden gaan staken. Deze staking hield in dat zij 3 maanden lang bij de kroeg ernaast hebben gezeten. Al hun eisen zijn ingewilligd: Vriendelijkere bediening, de rekening in een glas en een flatscreen tv waar Engels voetbal te zien is! Ik zou hier boeken over vol kunnen schrijven, dus als ik een keer tijd over heb ga ik proberen een korte monograaf hier over te schrijven.

O ja, dan vergeet ik natuurlijk nog 1 belangrijk ding: Gelukkig nieuwjaar allemaal! Ik heb echt een geweldige oud en nieuw gehad in Arusha. Uiteraard hebben we met zijn allen bij Rifti gehangen en zijn daarna nog even de stad ingegaan. En tot mijn grote verbazing hebben ze zelfs een klein beetje vuurwerk in Arusha. Blijkbaar is nieuwjaarsdag hier minstens net zo belangrijk. De volgende dag werd er weer verwacht dat ik bij iemand waar een geit geslacht werd zou komen, wat uiteraard weer een geweldig gezellige dag bleek te worden. De weg daarnaar toe was een stuk lastiger. Om een daladala (minibus) te pakken, moet ik eerst 10 minuten lopen en bij elke lokale winkel of bar waar ik langs kwam werd ik door elke dronken Tanzaniaan vastgepakt met het vriendelijke, dringende verzoek om toch zeker 1 biertje/konyagi met ze mee te doen. Mijn wilskracht in de ochtend was sterk genoeg om het in ieder geval nog uit te houden tot ik bij het geitslacht-feest aankwam…

Nou, dat was em weer, ik ga me maar weer eens even focussen op hoe ik goede tactieken kan verzinnen om nuttige onderzoeksdata te verkrijgen.

Kwa herini!