Nieuws uit Mambo

Inmiddels ben ik al bijna een maand in Tanzania en is er alweer genoeg gebeurd. Sinds mijn laatste blog ben ik vooral bezig geweest met te kijken hoe ik mijn visumprobleem op kon lossen en heb ik flink wat observaties uitgevoerd. De eerste observatie was behoorlijk boeiend: een village meeting waar nogal wat politieke spelletjes aan te pas kwamen. Normaal gesproken wordt er elke 3 maanden een village meeting gehouden, maar de laatste 3 keer is het niet doorgegaan. Dat is omdat de village chairman en de village executive officer samen nogal corrupt zijn en niet al te netjes omgaan met het dorp. Inmiddels is het dorp het zo zat dat ze van deze mensen af willen. Dit moet in de village meeting besloten worden, dus de tactiek van de chairman: de village meeting niet door laten gaan. Gelukkig ging deze village meeting wel door, maar aangezien het tot laat in de middag uit is gesteld zijn deze 2 mannen nog steeds niet weggestemd omdat andere zaken eerst besproken moesten worden.
Een andere observatie die ik heb gedaan was ook wel behoorlijk bijzonder. In het dorp wordt een tree nursery opgezet waar jonge boompjes worden gekweekt en daarna worden de boompjes doorverkocht of voor andere zaken worden gebruikt. Hiervoor moest het land helemaal bewerkt geworden en hier heb ik aan mee geholpen om het gedrag van de mensen hier goed te kunnen observeren. En tot mijn grote verbazing waren er vele mensen die vrijwillig kwamen helpen. Vermoedelijk zit hier toch op de een of andere manier wel een eigen belang bij, alleen is dat mij nog niet helemaal duidelijk. Maar tegen mijn verwachting in was de werkethiek van de Tanzanianen hier toch behoorlijk hoog. Helaas kwam er wel even een minder momentje. Na een tijdje stopte iedereen opeens met werken omdat er iets gevonden was in de bosjes. Het was mij niet helemaal duidelijk, maar later vertelde iemand mij dat het een foetus in een plastic zakje was. Vermoedelijk een illegale abortus dus. Het lijkt hier allemaal heel vredig en goed, maar zo blijkt dat hier af en toe toch ook wel wat minder vredige dingen gebeuren. Er zijn in deze omgeving nog wel wat ergere dingen gebeurt…
Dan maar weer even door naar het leukere nieuws. Vorige week ben ik even op en neer naar Arusha geweest voor een visum. Ik heb dankzij Ally (mijn oude stagebegeleider) een vrijwilligersvisum weten te regelen. Dat betekent dat ik nu een stuk opener kan zijn over mijn onderzoek. De manier waarop dit ging was weer zeer boeiend: Om 10 uur ’s ochtends had ik met Ally afgesproken. We hebben 3 uur zitten wachten op een telefoontje en opeens moesten we snel weg. Samen met Ally en een vriend van hem, Hassan, gingen we in de taxi naar de immigratie office. Daar stapten we uit en stapten we direct een andere auto in. Na een half uur lang discussies tussen Ally, Hassan en de immigratie officer aan gehoord te hebben werd mijn paspoort met geld erin overhandigd. Daarna zijn Ally, Hassan en ik naar een kroegje gegaan om wat te eten en te drinken. Na heel lang gewacht te hebben kwam er om 6 uur opeens een auto aanrijden van waaruit die een envelop aan Ally gaf. En ja hoor, mijn paspoort zonder geld, maar met visum! Behoorlijk goed nieuws dus, want nu kan ik eindelijk echt gaan beginnen met interviews af te nemen. Morgen de eerste!
Na Arusha ben ik voor de local experience maar even met de lokale bus naar Mambo teruggegaan. Een zeer pijnlijke, krappe ervaring. Met uiteraard, weer de nodige corrupte praktijken van de buschauffeur om te zorgen dat we als blik sardientjes door mochten rijden van de politie. Na een tijdje was ik bijna blij de as van de wielen afbrak zodat ik even uit kon stappen en weer bloed naar mijn benen kon laten stromen.
Tijdens zo’n lange busreis heb je natuurlijk alle tijd om na te denken en dan komen er af en toe wel hele rare gedachtes in je op. Zo ook dat ik met ideeën kom van wat ik nog meer kan onderzoeken hier. Ik merk echt dat ik me zo ongelooflijk relax voel in dit land. Of het nou Mambo is of Arusha, ik loop zo erg te genieten van alles hier dat ik direct weer op zoek ga naar nieuwe mogelijkheden om in de toekomst hier weer voor een periode naartoe te kunnen. En verklaar me voor gek, want dat doe ik ook, maar wie weet dat ik na terugkomst in Nederland het idee van promoveren niet meer bij voorbaat uitsluit. Het blijkt namelijk dat veel mensen die ik ken in Arusha behoorlijk actief zijn in de eerste noemenswaardige oppositiepartij uit de Tanzaniaanse geschiedenis. Toevallig zijn de presidentsverkiezingen hier in 2015 en is het ongelooflijk boeiend hoe ik overal de sterke populariteitsgroei van de oppositie hier tegenkom. Het leeft overal echt sterk en als je er op gaat letten kom je het overal op bepaalde manieren tegen. Ik zou het bijna een gemiste kans vinden als een antropoloog met zo’n netwerk binnen de oppositie er niets mee zou doen ;)
Maar dit zijn allemaal dingen waar ik later pas over moet gaan nadenken. Eerst maar even dit onderzoek. Want ik kan niet wachten om eindelijk diepte interviews af te kunnen nemen. Door al vele informele gesprekken met mensen gevoerd te hebben is mijn beeld van wat er allemaal speelt hier al behoorlijk goed. Nu is t dus tijd om wat meer de diepte in te duiken.
Zo! Dat was weer een flink verhaal en eigenlijk zou ik nog veel meer kunnen vertellen, maar dat zal ik jullie besparen. O ja, nog 1 ding: weet je wat nou zo leuk is aan mijn Iphone ook hier nog te kunnen blijven gebruiken? Ik krijg bijna dagelijks een melding van de NS app dat er een aangepaste dienstregeling is vanwege strenge vorst en veel sneeuw :)

Kwa herini!