Welcome to the country of the 1000hills and smiles

Muraho! of bonjour, kan hier allebei ;)

Eindelijk! Ik ben er, het land waar ik al sinds mijn reis van 2 jaar geleden zo graag naar toe wil, ik ben dr sinds gisteren: Rwanda
En ja hoor, het is nog mooier dan ik gedacht had. Gisterochtend heb ik t vliegtuig van Dar Es Salaam naar Kigali gepakt(welgeteld 8 mensen in t vliegtuig!) en tijdens de vliegreis daarnaartoe was ik al onder de indruk van het mooie landschap vanuit de lucht. Om natuurlijk de sfeer nog beter te maken, heb ik maar wat goede muziek opgezet en de laatste 5 minuten voor de landing vlogen we zo laag en zat ik met mn mond open van verbazing over hoe mooi het is. Toen ook nog eens deadmau5 - alone with you(de dudes weten wel welk nr t is) op mn ipod opstond en precies eindigde op het moment dat we de grond aanraakte, kon mijn dag al niet meer stuk.
Eenmaal t vliegveld uit te zijn gereden met de taxi viel mn mond weer open van verbazing; als eerst, ze rijden hier rechts :S rare mensen, moet daar toch eg wel weer aan wennen ;) verder zijn de pikipiki's(moto-taxi's) hier zwaar in overvloed, maar in tegenstelling tot Tanzania rijden ze allemaal met een helm. Ik begreep ook gelijk waarom, want wtf, wat rijden ze hier als gekken, zelfs in vergelijking met Tanzania.
De weg naar de stad was al prachtig en na een paar uur rondgelopen te hebben op zoek naar een hotel kon ik eens zonder een dikke backpack op mn rug genieten van de stad. Hierna ben ik de stad maar eens gaan verkennen en wat een heerlijk stadje is dit. Vooral nadat ik uit Dar kwam, wat toch eg niet mijn stad is nog steeds, was het genieten alleen maar meer. Ik heb eindelijk een stad gevonden die een btje de competitie met Arusha aan kan gaan, want ik voel me al helemaal super hier.
Bij mijn visumaanvraag kreeg ik een mailtje terug waar stond: welcome to the country of the 1000 hills and 1000 smiles. Nadat ik deze tekst las, kreeg ik er al gelijk zin in en ze hebben geen woord teveel gezegd. Er zijn hier inderdaad 1000en heuvels, waar mijn beenspieren inmiddels wat minder over te spreken zijn. En die 1000en glimlachen ga ik ook wel zien. De Rwandezen zijn ongelooflijk vriendelijk (natuurlijk is dat niet zo goed te zeggen over een heel volk na 1 dag) en het steeds als toerist lastig gevallen te worden heb ik ook nog niet ervaren hier. Die 1000en heuvels maken het landschap geweldig mooi, maar ik ben dr inmiddels al wel kapot van. Ik kan er van genieten om uren rond te lopen, de stad btje te verkennen en te genieten van de beauty van de stad, maar inmiddels zijn mn benen gesloopt. Maar ach, ik geef niet op, t is t heel erg waard.
Ik loop een btje af te dwalen in mn enthousiasme, even door naar de ervaringen dus:
Gister heb ik nadat ik flink in de stad heb rondgelopen(Kigali is trouwens de schoonste Afrikaanse stad en dat is te merken hoor), maar eens even een belangrijke consumententest gedaan: het bier. Nou, ik moest in t begin al wennen aan al die halve liters in Tanzania, maar hier vinden ze dat niet genoeg: 73cl. Maar gelukkig, de kwaliteit is ook hier gewoon prima. Na even in de zon op een lokaal terrasje flink genoten te hebben van dat biertje, was t tijd om de stad verder te verkennen en maar eens de volgende consumententest te doen: het eten. Ik zag tegenover Hotel Des Milles Collines (het hotel uit Hotel Rwanda) een leuk uitziend restaurantje zitten dus besloot daar 's avonds maar naartoe te LOPEN. Jaja, lopen terwijl het donker is, ook dat kan hier gewoon, aangezien het niet zo crimineel is. Damn, wat heb ik dat gemist zeg.
Bij aankomst in t restaurantje bleek dit toch even heel anders te zijn dan ik verwacht had en flink boven mijn niveau te zijn. Na 3 maanden vooral in lokale barretjes met zn allen vlees van de BBQ gegeten te hebben, zat ik nu opeens in een ongelooflijk luxe restaurant. Ik had bijna moeite met te bedenken hoe ik me moest gedragen, na 3 maanden ben ik toch niet zo geciviliseerd meer. Het frans dat de serveerders spreken maakte het natuurlijk ook nog een stukje luxer en daarom deed ik maar alsof ik het ook sprak. Mn Frans is ooit best aardig geweest, maar ik merk dat t nu toch eg dramatisch is, tijd om t maar eens te verbeteren. Dat terzijde. Ik zit dus weer constant in verbazing hier, wat inmiddels na mijn Tanzaniaanse inburgering wel weg was, maar ik verbaas me hier vooral over hoe mooi het is.
Ik wou even een foto van t prachtige Kigali uploaden, maar deze computer heeft geen USB, dus jullie moeten maar gewoon ff googlen ;)
Ik vind t wel weer genoeg geweest, ik ga weer verder van de stad genieten. vanochtend heb ik een stuk van de stad gezien op weg naar t genocide memorial en ik heb besloten, die gruwelijkheden van 16 jaar geleden moeten maar vergeten worden en mensen moeten maar genieten van de schoonheid hier, want het heeft veel meer te bieden dan die genocide.

Mwilirwe/au revoir

PS.
Ook hier heb ik een tel nr:+2500782419804 maar net zoals in Tanzania zijn er een aantal mensen die mn smsjes niet ontvangen, heeft dus weer lekker veel zin.