I don't want to be a king

En daar ben ik weer hoor, ff een blogje, omdat ik nu alweer klaar ben met stage vandaag.
Als eerste, ik heb net bij t bekijken van mn mailtjes keihard zitten lachen zodat iedereen hier in t internetcafe zeer verbaasd naar me kijkt. Tanx voor de reacties dus, erg relax om af en toe iets van t thuisfront te horen.
@ Sam: tanx voor de minor inschrijving
@ Dudes van de trumanlaan: zeer goed dat er een blog wordt bijgehouden, ik zou nix willen missen van het mooie leven in het regenachtige :P kanaleneiland
@ Ma: tanx voor t nieuwe tel nr, t internet is hier veelste langzaam om iets extra's op te zoeken, dus dat scheelt mij ook weer een half uur
@ Wicky: Kim de mol???? ik had echt alles op sanne ingezet.
@ de rest: tanx voor de reacties.

Zo, nu ff tijd om een update van mijn leven hier te geven.
Met dat regenseizoen zit t wel goed hier, t regent vooral 's nachts en dan is t toch niet mogelijk om buiten te zijn, dus maakt ook nix uit. overdag is t fucking warm hier (minstens 30 graden, maar t voelt alsof t een temperatuur is alsof mn bloed bijna kookt).
Sinds afgelopen donderdag slaap ik niet meer in t huis tegenover mijn host family, maar bij hun thuis. Ik zou daar een eigen kamer krijgen, maar die is nu bezet door een vriend van de familie, tot die tijd slaap ik bij Noe (zoontje van 12 van de familie) op de kamer, of eigenlijk, in t zelfde bed als hem, das behoorlijk normaal hier. Ik geloof dat ik wordt gezien als zijn grote broer, hij heeft namelijk alleen een zusje van 6 maanden en als t aan hem ligt is hij de hele dag bij mij.
Bij mn host family wordt ik behandeld als een koning, en om eerlijk te zijn, ik hoef niet zo nodig een koning te zijn. Als er eten is gemaakt ben ik de eerste die mag eten, daarna de andere mannen en daarna pas de vrouwen(zelfs als ik om 11 uur 's avonds thuis ben heeft nog niemand gegeten, omdat ze op mij gewacht hebben). Verder wordt eg alles voor me geregeld, als ik wil douchen(of eigenlijk vanuit een teiltje wassen) zorgt iedereen er gelijk voor dat er warm water komt, als ik heb gegeten wordt er gelijk nieuw drinken ingeschonken, mn bord afgeruimd, toen ik mn eerste nacht bij hun sliep werd mijn tas al helemaal uitgepakt. zo heb ik nog wel wat voorbeelden, maar die zal ik besparen, komt er op neer dat ik nix zelf mag doen en eigenlijk vind ik dat best lastig. Ik moest denken aan de woorden Uhuru(onafhankelijkheid) en Umojaa(gelijkheid) die president Nyerere na de onafhankelijkheid in het symbool van Tanzania heeft geintroduceerd. Voor mij voelt t niet alsof er Umojaa is, alleen maar omdat ik mzungu(blanke) ben. Tis ff wennen dus, maar dat hoort gewoon bij de cultuurverschillen.
Gister heeft mn host family speciaal voor mij een kip geslacht, en dit was de eerste keer dat ik mijn eten eerst heb ontmoet voordat ik het op ging eten, erg lekker vers dus.

Op mijn stage gaat t super. Ik zit nu nog een btje in de orientatiefase, maar tis al behoorlijk boeiend. Vrijdag en zaterdag heb ik met verschillende vrouwengroepen die HIV geinfecteerd zijn sessies gehad. Al deze groepen hebben startende ondernemingen en ik moet hun hierin begeleiden. Zelf heb ik nog nooit een onderneming gehad dus voor mij ook zeer leerzaam, gelukkig heb ik mn boeken van school bij me die me hierin ondersteunen.
Vanochtend ben ik naar een beroepsopleiding geweest om een HIV voorlichtingsessie bij te wonen, dit was alleen maar om ff mee te kijken. Daarna heb ik voor mijn eigen beeld een interview afgenomen met een zuster van een ziekenhuis waar behoorlijk veel HIV geinfecteerden komen. Best heavy om te horen hoe zwaar de geinfecteerden het hebben om te kunnen overleven. De medicijnen zijn gratis, maar de bij-effecten maken de meeste zo zwak dat het nauwelijks meer lukt om te overleven in deze hardwerkende maatschappij.
Volgende week(niet deze week zoals ik eerder schreef) ga ik naar 1 van de masai kampen om HIV educatie te geven, ben benieuwd.

Pffffff, wat een hoop geouwehoer weer van me, maar dr gebeurt hier ook zo veel. Tis een heerlijk leventje hier, veel werken(die stageuren gaat zeker geen probleem worden), maar ook goed relaxen(met een hele kroeg vol naar t engelse voetbal kijken en als arsenal in de laatste minuut zijn winst weggeeft met zn allen ongelooflijk teleurgesteld zijn). Ook ben ik hard aan mijn swahili aan t werken, maar damn, wat een lastige taal. Maar iedereen helpt me er mee, en aan t eind van mijn trip wil ik op zn minst de basis woorden swahili leren.

Nou, dat was em weer, ik ga maar eens proberen een donkerbruine kleur op te doen in de zon. Als t lukt wil ik ff een foto uploaden van mijn ochtendritueel(in de zon op de veranda een heerlijk Portsman sigaretje roken), t geeft een mooi beeld van hoe ik geniet hier in Tanzania.

Tutaonana!!!