Jackie Chan of slechte soaps???

Vandaag had ik even onverwachts een vrije dag, dus dat leek me weer een mooi moment om te bloggen.
Om maar even te beginnen, ik geniet echt keihard van alle reacties van iedereen, ik reageer er niet op, omdat ik veel te ongeduldig ben met t langzame internet, maar bij deze: Asante sana(bedankt) voor de reacties.
Dan nu maar even een dingetje dat ik kwijt moet en in alle vorige blogs elke keer ben vergeten te vertellen: Als eerste baal ik eg keihard dat t niet mogelijk is om foto's te maken van de sterren, want WTF! wat een ongelooflijk mooie sterrenhemel als je dat vergelijkt met NL. Tis eg bizar hoeveel er hier zijn en ik verbaas me er elke avond weer over. Verder heb heb ik een bijnaam hier gekregen: Peter Crouch(de voetballiefhebbers weten wel wie het is). Geen idee waarom, maar op zoveel plekken waar ik rondloop wordt ik door voorbijgangers zo genoemt. Toevallig zag ik hem van t weekend spelen en hij lijkt echt absoluut niet op mij, maar ach, als ik hetzelfde inkomen als hem zou hebben, hoor je mij niet klagen.
Nou, nu maar eens ff de echte verhalen. Om maar ff met een iets minder leuk verhaal te beginnen, bij mn host family vermaak ik me toch wat minder de laatste week. Ik begin t inmiddels toch een beetje lastig te vinden om een beetje met hun te socializen. Er wordt constant swahili gesproken en dan is t toch iets lastiger om mee te doen met gesprekken. Ik probeer steeds wat nieuwe gesprekken te beginnen en dan is t antwoord behoorlijk kortaf of wordt er zelfs tegenover de andere in t swahili geantwoord. Na een tijdje raakt mijn geduld dus ook een beetje op en laat ik t af en toe ook maar zitten om sociaal te doen. Verder heb ik 's avonds de keus om slechte braziliaanse en birmeze soaps te kijken(waar het niet gewaardeerd wordt als iemand praat) of op mijn kamer met Noe Jackie Chan films kijken(waarvan de paar dialogen worden doorgespoeld waardoor echt alleen de vechtscenes overblijven). Oftewel, ik zoek maar zo veel mogelijk vermaak buiten mijn host family. Gelukkig ben ik wel lekker druk met stage, is er elke donderdag een pot voetbal te spelen tussen mzungu's en locals, vrijdagmiddag de standaard borrel, zaterdag voetbal en uitgaan en in de tussentijd vind ik ook wel genoeg vermaak. Toch klaagt mijn host family dat ik vaak weg ben(op vrijdag en zaterdag slaap ik zelden thuis) en zeggen ze dat ze me toch behoorlijk missen. Maar...het is allemaal niet zo erg hoor, ook al kijk ik toch uit naar komende maand, aangezien Noe dan naar een soort kostschool gaat, waardoor ik eindelijk eens kan slapen zonder de hele nacht wakkergeschopt te worden, en komt er half mei een vrijwilliger uit Canada bij ons in huis wonen. Nu maar hopen dat zij geen swahili spreekt ;)
Zo, dit was dan mn klaagrondje, verder maak ik ook genoeg leuke dingen mee: Vorige week ben ik weer naar de pre-primary weesschool geweest en aangezien er ff niet zoveel actie was, heb ik 1 van de kinderen van de oprichter wat spellen geleerd met alleen de materialen in de omgeving(hier krijgt een organisatie in voor achterstandskinderen niet zoveel subsidie in NL, dus is t ook niet eg mogelijk om grootse materialen te regelen). De mensen daar waren er nogal van onder de indruk, dus kwam de vraag of ik niet een keer een middagje alle kinderen deze spellen kon leren; kan ik dus eindelijk ff mijn Cumulus vaardigheden inzetten :P
Verder zijn we vorige week begonnen met HIV educatie te geven op een middelbare school en tot grote verbazing van Robert vroegen ze niet om een zak geld, omdat er een blanke bij was, en tot mijn grote verbazing; wtf! veel kinderen daar in 1 klas!!!
We kwamen binnen in een klaslokaal, zo groot als wij kennen met denk ik ongeveer 70-80 leerlingen, mooie ervaring voor mijn angst om voor grote groepen te staan dus :P
Op het moment dat we binnenkwamen stond iedereen netjes op, werd er in koor ons gedag gezegd en bizar hoe netjes deze jongeren zich gedragen. Bij aankomst was ook wel duidelijk dat ze zich moesten gedragen; we zagen een hele klas als een kikker het terrein rondspringen. Ik was al bang dat t een straf was, dus ik probeerde maar heel naief te vragen wat voor spel ze aan het spelen waren. Maar nee, t was toch een straf. T zag er echt vreselijk uit en volgens mij is t echt ongelooflijk beschamend voor deze jongeren. Weer zo'n cultuurverschilletje waar ik toch niet helemaal goed tegen kan.
Maar genoeg over die vieze straffen. Tijdens de lessen over HIV waren Robert en ik positief verbaasd over de kennis en enthousiasme van deze leerlingen. De meeste wisten al ongelooflijk veel over HIV en bijna iedereen was ongelooflijk geinteresseerd en aan het opletten. Dar bleek wel uit de vragen die op het eind gesteld werden. Vrijdag was er zelfs 1 jongen die voorstelde om met de hele school naar een ziekenhuis te gaan om iedereen te laten testen, dit gaan we dus nog proberen te regelen.
Vandaag zouden Robert en ik weer naar de school gaan, maar dat werd op t laatste moment afgezegd. Beetje jammer, aangezien ik vanochtend t regenseizoen toch even goed ervaren heb. Bij vertrek had t zo hard geregend dat de straten, waar ik door heen moet lopen voordat ik bij een echte straat uitkom, helemaal onder water gelopen. Na wat springen, klimmen en veel gelach van de buurtbewoners ben ik er maar doorheen gelopen; ik ben na de modderstroom in Simanjiro natuurlijk wel wat ergere dingen gewend ;)
Maar voor de mensen in NL die denken dat t weer in NL beter is: ECHT NIET! t zonnetje schijnt weer keihard hier en ik moet dus weer uitkijken dat als ik zo wegga, dat ik niet helemaal rood als een garnaal ben.

Inmiddels heb ik na 3 weken zoeken eindelijk een lonely planet van oost-afrika kunnen vinden en ben ik stiekem mn reis voor na mn stage al weer aan t plannen. Ik heb besloten dat ik na wat plekken in t westen bezocht te hebben, de grens naar Rwanda overtrek. Ik heb echt al jaren t idee in mn hoofd om een keer naar Rwanda te gaan(ook om maar eens een ander beeld dan de genocide van 15 jaar geleden van t land te krijgen). Nu ben ik toch in de 'buurt', dus moet ik er maar gebruik van maken. Na Rwanda wil ik de grens naar Uganda overtrekken en de oost-afrikaanse cultuur daar maar eens te proeven. Maar dit zijn allemaal nog maar vage ideeen, kan nog behoorlijk veranderen, maar tis toch wel goed voor de voorpret om me er maar vast een beetje op te focussen.
Maar eerst nog stage, want er is nog genoeg te doen hier: kennis over HIV vergroten, stigma's en jaloezie proberen te beperken en zoveel mogelijk slachtoffers hun levens zo draaglijk mogelijk maken!!!

Kwa heri rafiki's!