Secondary school party?

Mambo!!!

Ik zal maar eens ff mn blog beginnen met een berichtje waar alle Nederlanders volgens mij fucking jaloers op worden: Zaterdagavond zat ik met Fay en Dees op een terrasje wat te eten. We zaten alle 3 met dikke vesten aan en we hadden t ongelooflijk koud, wat bleek nou; t was 18 graden! Sorry, ik moest t toch ff kwijt. Tis wel apart hoe snel ik aan t klimaat aan t wennen ben. T zal ook flink afzien worden als t strax 'winter' is hier. Vanaf juni wordt t namelijk een stuk kouden en is t ipv ruim 30 graden 20 graden. Dat wordt dus toch maar mn muts, sjaal en handschoenen uit mn tas halen :P

Oke, genoeg gepest naar t koude NL toe, nu maar ff weer mn mooie ervaringen. Afgelopen weekend heb ik weer een heerlijk weekendje gehad. Zoals altijd begon t weekend met de vrijdagmiddagborrel om maar te vieren dat t weekend is. En wat smaakt zo'n heerlijk ijskoud kilimanjaro biertje toch goed in t warme zonnetje op een terrasje :P
Na een supergezellige avond gehad te hebben, vertelden Fay en Dees dat ze de volgende dag naar de verjaardag van een kleine mtoto(kind) in een dorpje 20km buiten Arusha gingen. Of ik zin had om mee te gaan. Uiteraard vond ik dat ik mijn kans om maar eens op de Tanzaniaanse manier een verjaardag te vieren niet kon laten liggen. Voordat we zaterdag vertrokken kwam er bij Fay al een telefoontje van zijn oom binnen: "kan je misschien wat bier meenemen, want hier is dat niet te regelen?" Voordat we vertrokken zijn we dus maar even flink wat bier in gaan slaan, aangezien het percentage mensen die bier zal gaan drinken vast behoorlijk hoog ligt. Bij aankomst bleek dat het niet een verjaardagsparty te zijn, maar een soort van bedankfeest voor Elizah(een mzungu die samen met Chris, de broer van Godfrey, een kindje heeft). Dit bedankfeest was om haar te verwelkomen in de familie/community en bedanken dat ze een kind geschonken had. Bij aankomst viel t me al op dat een aantal van de jongens(eigenlijk al mannen van eind 20, maar gedroegen zich als pubers) toch wel erg kleine oogjes hadden en er een verdacht geurtje van hun vandaan kwam ;)
Toen we waren aangekomen duurde t natuurlijk nog een tijdje voordat t echt zou beginnen, dus gingen we maar naar een huisje verderop waar Godfrey en Eli in de tuin hadden gekampeert. Btw, dr kwam verdacht veel Konyagi(lokale sterke drank) uit die tenten zetten. Daar in de tuin kon iedereen even stiekem een peuk roken of sommige maar even wat ganja opsteken. T bleek dat t een ongelooflijk Christelijke gemeenschap daar was en dat alcohol of roken absoluut niet toegestaan is.
Nadat iedereen zijn nicotinebehoefte weer op peil had zijn we weer terug gegaan naar t feest. Om eerlijk te zijn, zou ongelooflijk anders dan in Nederland was t feest niet. Behalve dan dat er veel meer mensen waren, meer speeches en meer gezang en gedans. Nadat Elizah een stapel van een meter hoog aan canga's(doeken waarin lokale vrouwen zich kleden) van iedereen had gekregen, was t tijd om te genieten van t heerlijke eten wat voor iedereen geregeld was. Zoals iedere roker onder ons weet; na t eten, is de behoefte om een peuk te roken toch wel heel erg sterk. Ik ben dus maar even samen met Dees 't dorp gaan bekijken'. Ze liet me een lokaal kroegje(naja, kroegje, eerder wat planken tegen elkaar met wat dozen om muren van te maken) zien waarin er aparte hokjes waren, waar mensen dus snel een borrel konden drinken zonder door iemand gezien te worden. Op de terugweg kwamen de jongens ook al onze kant op en begonnen er een paar een btje te balen dat ze weer nuchter werden; goed moment om dus maar te vertellen dat we bier mee hadden genomen. Op het moment dat ze dat hoorden wisten ze niet hoe snel ze naar de auto moesten en heel stiekem de biertjes naar t andere huisje moesten krijgen. Bij aankomst daar was t dus tijd om maar te zorgen dat iedereens alcoholpercentage in t bloed hoog genoeg was en goed opletten of niemand van t feest binnenkwam die niet mocht weten dat we daar 'illegale' dingen aan t doen waren. Ik heb me kapot gelachen daar, t voelde echt als de feestjes of kamp op middelbare school waar t niet toegestaan was om te roken of te drinken en t daardoor alleen maar leuker wordt om t te doen. T was me mn culturele ervaring wel weer ;) :)

Bij terugkomst hadden Fay en ik toch maar de behoefte om t feestje door te zetten en dus maar naar Masai Camp te gaan om t feestje tot de vroege uurtjes door te zetten. Eigenlijk is t daar ook wel weer een leuk cultuurverschilletje; t uitgaan daar lijkt absoluut niet op t uitgaan in NL, maar dat valt eigenlijk niet te beschrijven, dat moet je gewoon zelf meemaken.
Die dag erna waren Fay en ik natuurlijk goed brak en hebben we(eigenlijk vooral ik) maar een goede katerzondag gehad. Heb de hele dag btje bij Fay en Dees thuis zitten relaxen tot ik 's avonds met Fay naar mn stamkroeg ben gegaan om de laatste wedstrijddag van de Engelse competitie te kijken; Chelsea is kampioen!!!(eigenlijk ben ik sinds aankomst hier flink Arsenal supporter geworden, maar omdat die al geen kans meer hadden en het gister vol zat met Chelsea fans, besloot ik maar om ook Chelsea fan te worden). Ik weet niet of ik t al eerder heb gezegd, maar ik heb eg ervaren hier dat sport wel kan verbroederen. T was 1 groot feestje in de kroeg en alle Chelsea supporters gingen helemaal los en de Man U fans die dus net geen kampioen zijn geworden gingen helemaal los omdat de andere mensen los gingen: zo kan t dus ook!

Dan maar ff de serieuze zaken: vorige week hebben we eindelijk een volledige werkweek gehad en dat was maar goed ook, aangezien er 2 vrijwilligers bij ons aansloten. Eindelijk hadden we weer een goed productief weekje met wat matige geinteresseerde klassen, maar ook zeker een paar klassen die ongelooflijk geinteresseerd waren in t HIV onderwerp. Ondanks een aantal geweldig geinteresseerde klassen gingen we niet elke dag zeer vrolijk weg daar. Bij aankomst bij de school melden we ons elke keer eerst in de lerarenruimte. En ik weet niet of t aan de docenten of aan de leerlingen lag, maar elke dag zagen we wel weer een aantal leerlingen die gestraft werden. En dat straffen gaat toch wel ff iets anders dan in NL; flinke stokslagen, lang op een zelfde positie dat zeer vermoeiend is op de grond liggen of keihard vernederd worden. Ik wist dat ik dit een keer zou zien hier, maar om er recht naast te staan en te zien dat de leerlingen met tranen in de ogen afgeranselt worden, doet toch ergens wel flink pijn...

Ik vond t wel genoeg voor vandaag, morgen heb ik de laatste dag educatie op de school waar we afgelopen weken zijn geweest. Eigenlijk zouden we morgen naar een ziekenhuis gaan, waar elke dinsdag de ARV medicijnen aan HIV patienten worden uitgedeelt, om t netwerk van de organisatie te vergroten, maar aangezien ze daar ook wel een business in vrijwilligers zien, vonden ze t wel een goed plan om een Mzungutax van $200 per persoon in te voeren. Doen we dus maar ff niet.


Kwa heri!