Niet creatief genoeg om een titel te verzinnen!

Tis weer fftjes geleden dat ik wat geblogt heb, dus ik ben bang dat ik een flink lang bericht ga plaatsen. Ook ben ik enigszins brakkig vandaag gezien het feit dat we gister met zn allen de champions league finale hebben gekeken en om maar te vergeten dat Inter Milan gewonnen heeft, zijn we dus maar weer flink uitgegaan vanacht; mn oogleden voelen toch wel erg zwaar aan.

Afgelopen week heb ik eg een superweek gehad, op mn stage ben ik lekker productief geweest en de zon kwam ook weer helemaal terug na wat dagen veel wolken gehad te hebben. Maar oke, eerlijk is eerlijk, jullie hebben in Nederland dit weekend veel beter weer gehad, kreeg alweer smsjes van mensen dat t lekker zomer weer was, terwijl t hier bijna alleen maar geregend heeft. Hebben jullie ook eens geluk, tis jullie gegunt hoor :P

Maandag en dinsdag heb ik gewerkt bij de school die gekoppeld is aan 'Good Hope Orphanage'. Dit weeshuis wordt gerunt door o.a. de moeder van Ally en de vraag kwam of ik de hoogste klas HIV educatie kon geven. Deze kinderen zijn tussen de 9 en 11 jaar oud, dus dat was weer een nieuwe uitdaging om de educatie aan kinderen ipv jongeren te geven.
Maandag heb ik ze educatie gegeven op een iets te theoretische manier. Ik probeerde dingen uit te leggen met simpele voorbeelden als de witte bloedcellen die de verdedigers van het lichaam zijn en de ziektes die monsters zijn. Door middel van een tekening heb ik geprobeerd ze uit te leggen hoe dit werkte, maar ik voelde dat het toch allemaal niet helemaal overkwam. Doordat ik 's middags een afspraak had en ik de volgende dag daar weer zou zijn heb ik op dinsdag het opnieuw geprobeerd. Dit keer heb ik een bullshit verhaal uit mn duim gezogen van 2 broertjes. 1 van deze broertjes werd ziek en na een aantal dagen goede verzorging was hij al snel weer beter. De ander werd later ziek maar hij bleef maar ziek; uiteindelijk bleek hij HIV te hebben. Tijdens t vertellen van dit verhaal heb ik mijn fantasie helemaal laten gaan door alles wat ik normaal gesproken theoretisch uitleg heb ik het dit keer in het verhaaltje gepropt. Zoals dat het broertje met HIV de ziekte heeft gekregen toen hij op straat een scheermesje vond, vriendjes van hem die hem in de steek lieten omdat hij HIV had, etc. Het hele verhaal lang zaten de kinderen met open mond te luisteren en gaven ze hele goede antwoorden toen ik later weer alles terug ging vragen. Ik was stiekem toch wel ff een btje trots op mezelf dat t op deze manier gelukt was!
Daarna heb ik een klas wiskunde gegeven en een andere klas engels. De bedoeling was dat ik de hele week daar zou werken. Ik vond t ontzettend leuk om te doen, maar aangezien dit niet binnen de kaders van de organisatie viel heb ik toch maar besloten dat ik dat niet ga doen. Het HIV onderwerp was afgerond en we hebben nog zoveel te doen, dat ik dit een beetje zonde van de tijd van de organisatie vond.

Maandag ben ik ook samen met Ally naar een vrouw geweest die met ons in contact was gebracht via een oude vrijwilliger. Zij werkt voor Winds in Africa en heeft ongelooflijk veel contacten in verschillende regio's in tanzania bij voornamelijk scholen. We hebben via haar een hele lijst met contacten gekregen, waar we gelijk mee aan de slag zijn gegaan. Dinsdag gaan Ally en ik naar Moshi om alle zaken te regelen zodat we hopelijk de week er op samen met zn allen naar Moshi gaan om daar de kennis over HIV flink te vergroten. We hebben dus weer een hoop werk te doen :D

Ook ben ik afgelopen week voor t eerst op huisbezoeken bij een aantal HIV geinfecteerde vrouwen geweest en FUCK!, was dat even niet goed voor mn humeur! Ik heb ze geinterviewd over voornamelijk de stigma die veel voorkomt bij HIV geinfecteerden en af en toe was t te bizar voor woorden hoe mensen op geinfecteerden kunnen reageren. En om eerlijk te zijn, bij sommige verhalen kon ik het best begrijpen; er is zo ongelooflijk weinig kennis hier over HIV waardoor veel mensen erg bang zijn dat zij of hun kinderen ook geinfecteerd worden. In andere gevallen was het pure pesterij. Er was zelfs 1 vrouw waarvan haar familie in het dorpje waar ze vandaan komt vroeg of ze niet terug kon komen naar het dorp in plaats van in Arusha te leven. Hun reden hiervoor was dat ze in het dorp kon sterven aangezien ze daar geen medicatie kreeg; de familie had liever een dood familielid dan een familielid met HIV...
Na meer van dit soort verhalen gehoord te hebben was mn humeur niet al te best meer en merkte ik dat ik die dag in een flinke felle discussiebui was. Gelukkig was t alleen maar met Ally, die kan wel wat van me hebben :P
Toch was er ook iets wat mij een erg optimistisch gevoel gaf: sinds 2004 is er in Tanzania pas een serieuze landelijke campagne gesupport bij de overheid om iedereen info over HIV te geven. Ook zijn sinds dat moment de ARV medicijnen gratis. Aangezien het eerste geval van HIV in Tanzania in 1984 was en de voorgaande regeringen dus 20 jaar lang uit hun neus hebben lopen vreten over dit onderwerp(en ook genoeg andere onderwerpen, maar dat terzijde), denk ik dat dit een positief teken is. De laatste jaren is er veel meer aandacht voor en naar mijn mening zal er een hoop stigma verdwijnen als de kennis veel groter is.
Een goed voorbeeld hiervan is Uganda, waar het percentage HIV geinfecteerden gigantisch hoog was, maar sinds Museveni daar sinds de jaren 90 heel veel aandacht aan schonk is het percentage relatief snel gedaald. Ook heeft hij er absoluut geen zin in om af te treden, laten we maar hopen dat hij dit onderwerp dan ook maar belangrijk blijft vinden.

Ook heb ik sinds donderdag een nieuwe huisgenoot, een vrijwilliger uit de VS waarvan ik de begeleider ben. En tja, ik denk dat dit een leuke uitdaging gaat worden. Ze is ongelooflijk verlegen, nog nooit buiten de westerse wereld geweest en volgens mij vind ze t allemaal hartstikke eng hier. Stiekem hoopte ik op een btje een leuk persoon wat mijn verblijf hier bij mn gastgezin wat relaxter zou worden, maar om eerlijk te zijn, t is wel een btje een suf type. Maar laat ik nou niet gelijk mensen gaan veroordelen, ik vind t wel hartstikke tof om de uitdaging te hebben om te zorgen dat zij zich zo snel mogelijk op haar plek voelt en zelfstandig aan t werk kan en een daladala kan pakken(jaja, een bus pakken is nog niet zo makkelijk hier hoor ;))
T grappige is, of eigenlijk best slecht vind ik zelf; volgens mij heb ik t niet eens vorige keer verteld, maar na een hoop struggling met ally heb ik eindelijk een eigen bed! Volgens mij had ik in mn laatste blog gezet dat ik mn laatste nacht mn bed moest delen, dat bleek niet te kloppen. Noe woont nog steeds hier(wat wel heel gezellig is hoor) en als ik nix had gezegd had ik nog steeds in t zelfde bed geslapen. Heb dus met Ally er over gehad dat ik t niet zo tof vond dat de gemaakte afspraken niet nageleefd werden en nadat hij een paar nachten bij zn vader op de kamer sliep hebben we nu een stapelbed hier in de kamer. Ook had ik met ally t er over gehad dat dit eg niet kan met de nieuwe vrijwilliger, maar tja, Ally blijft toch een tanzaniaan en is zn afspraak weer niet nagekomen. Donderdag sliep ze bij de buren omdat de kamer van haar 'op slot' zat(fucking bullshit, want 's avonds kwam Kenny, de vader, weer thuis en die sliep gewoon daar(ja, de vader en moeder slapen gescheiden hier)) vrijdag sliep ik niet thuis, maar toen ik zaterdagochtend de nieuwe vrijwilliger ophaalde vertelde ze dat de deur kapot was en dat ze in mijn bed had moeten slapen. Vanacht was ik ook niet thuis en moet ze dus ook in mijn bed slapen. Komende nacht slaap ik wel thuis en ik kreeg net te horen dat zij nu bij t dienstmeisje in bed moet slapen: morgen ga ik dus maar weer eens een stevig gesprek met Ally voeren...

Verder heb ik weer wat nieuwe dingetjes ontdekt hier. Vandaag heeft Emmy, de oudste dochter, mij geleerd hoe ik pilau moet koken. Tis supermakkelijk en fucking lekker, dat recept gaat dus mee naar NL. Ook heb ik een gewoonte hier doorbroken: tijdens t koken vroeg ik aan Emmy of ze eigenlijk weleens eet, aangezien ik haar, Rebecca(ik geloof een vriend van de familie die hier woont, niemand is er nog echt achter wat t nou is) en Zaini, de dienstmeid, nooit heb zien eten. Ze deed er een btje vreemd over, maar later vertelde ze dat ze altijd heel laat in hun kamer eten. Geen idee waarom dat nou eigenlijk was, maar ik vond t wel een gezellig idee om die traditie te doorbreken. Vanavond hebben we dus met zn allen gegeten :) Ik ben sowieso wel lekker Nederlands aan t doen hier. Ik leer Emmy tegenwoordig Nederlands om haar te leren dat Swahili NIET makkelijk is zoals zij altijd zegt. Nu hoor ik dus 's ochtends vroeg iemand als Donald Duck zeggen: goedemorgen! en als ik weg ga: Later!!!
Verder heb ik deze week de traditionele bananenbier gedronken; gadverredamme! alle nieuwe dingen die ik hier geprobeert heb vond ik wel oke(koeienstaart, lever, nier, darmen en firigisi(geen idee hoe we dat in NL noemen, maar t zit ergens bij de darmen), en er zijn ook al een aantal mensen die vinden dat ik de stierenballen moet proberen), maar bananenbier, nee. Je wordt er ook ontzettend dronken van, maar dat heb ik toch niet zelf kunnen ervaren, omdat ik na 1 grote slok wel eg genoeg had. Morgen ga ik naar een bananenbierfabriek waar de commerciele bananenbier gemaakt wordt, wie weet is dat een stuk beter!

Dat was mn lange verhaal weer, ik vind t eigenlijk wel genoeg geweest, een andere keer weer een nieuw verhaaltje!

Baadaye!

PS. ik heb nog een belofte die ik na moet komen voor Dees en Fay. Voor t geval mensen dit ook lezen die van plan zijn naar Tanzania te gaan: check www.afroriginaltours.com Ik ben er 2 jaar geleden mee geweest en over een maand nog maar een keer: t is zeker de moeite waard: dikke tip dus!!!